„Książka Nunez nie jest biografią Sontag, choć wiele wątków biograficznych autorka porusza i rozbudowuje, żeby czytelnik mógł zrozumieć tło wydarzeń. (…) Sigrid Nunez kilka lat po wspomnieniowej książce o Susan Sontag napisała Przyjaciela, jedną z najpiękniejszych książek, w których psy odgrywają znaczącą rolę. Dostała za nią mnóstwo nagród, pokochali ją czytelnicy i czytelniczki na całym świecie, co na szczęście dzięki Pauzie oznacza też Polskę. Jak widać po tym przykładzie - psy są ważne i nie warto ich pomijać. A Sempre Susan choć skłania do refleksji i jest zbiorem pozornie interesujących anegdot, to jest też opowieścią o snobizmie intelektu, sztuczności tej konstrukcji, do której z roku na rok mam większy dystans. Warto, ale z dystansem.”
- Wojciech Szot, „Zdaniem Szota”
