„Opowieść Walijki zawieszona jest między dystopią a utopią. Poczucie katastrofy i utraty tego, co znane zderza się tu z uczuciem, że wiele z tego, co unicestwione, nie było warte ocalenia. „Kres” ma podwójne, upiorne, ale i uwalniające oblicze. Rozsadza bowiem teraźniejszość – przynosi koniec pewnym formom życia (zorganizowanym wokół idei rywalizacyjnej samorealizacji) i uwalnia pragnienie zamknięte w sztywnych ramach pogoni za zyskiem. ”
