„W swojej nowej powieści Moshfegh stworzyła kolejną wyobcowaną bohaterkę.
Choć narratorka „Mojego roku” jest zamożna i wykształcona, a przede wszystkim ładna – co jest szczególnie ważne w świecie, który „ceni urodę ponad wszystko” – pragnie uciec od „głupiego i przegranego” życia, w którym „wciąż jest tylko sobą”. Wobec tego postanawia porzucić pracę w galerii sztuki na rzecz „spania na pełen etat”, by przy pomocy pigułek wyspać sobie nowe życie. Choć bohaterkę Moshfegh brzydzą zamożne kobiety z Manhattanu, równie „bezsensowne i egocentryczne” co jej zmarła matka, sama jest nie mniej zblazowana i próżna, tyle że w doskonale świadomy sposób. W jednej z rozmów autorka wyznała, że ludzie zdają się nie chcieć mówić o dużej roli, jaką wzorce piękna odgrywają w naszym życiu. W „Moim roku” ofiarą wyśrubowanych standardów piękna jest przyjaciółka narratorki, Reva.”
[et_pb_image src=„https://wydawnictwopauza.pl/wp-content/uploads/2019/08/Zrzut-ekranu-15.png” url=„https://www.polityka.pl/tygodnikpolityka/kultura/ksiazki/1921230,1,recenzja-ksiazki-ottessa-moshfegh-moj-rok-relaksu-i-odpoczynku.read” url_new_window=„on” align=„center” align_tablet=„center” align_phone=”” align_last_edited=„on|desktop” _builder_version=„3.27.4”][/et_pb_image][et_pb_image src=„https://wydawnictwopauza.pl/wp-content/uploads/2020/12/IMG_5589-1-1-scaled.jpg” _builder_version=„4.7.7” _module_preset=„default” title_text=„IMG_5589 (1) (1)” hover_enabled=„0” sticky_enabled=„0”][/et_pb_image]
