“W swojej nowej powieści Moshfegh stworzyła kolejną wyobcowaną bohaterkę.

Choć narratorka „Mojego roku” jest zamożna i wykształcona, a przede wszystkim ładna – co jest szczególnie ważne w świecie, który „ceni urodę ponad wszystko” – pragnie uciec od „głupiego i przegranego” życia, w którym „wciąż jest tylko sobą”. Wobec tego postanawia porzucić pracę w galerii sztuki na rzecz „spania na pełen etat”, by przy pomocy pigułek wyspać sobie nowe życie. Choć bohaterkę Moshfegh brzydzą zamożne kobiety z Manhattanu, równie „bezsensowne i egocentryczne” co jej zmarła matka, sama jest nie mniej zblazowana i próżna, tyle że w doskonale świadomy sposób. W jednej z rozmów autorka wyznała, że ludzie zdają się nie chcieć mówić o dużej roli, jaką wzorce piękna odgrywają w naszym życiu. W „Moim roku” ofiarą wyśrubowanych standardów piękna jest przyjaciółka narratorki, Reva.“

– Paweł Jasnowski, Tygodnik “Polityka”

“Wydana w 2015 roku powieść Byłam Eileen Ottessy Moshfegh jakoś nie wpadła mi w oko, ale już wiem, że prędko muszę ją nadrobić, bo czuję, że  twórczość amerykańskiej autorki młodego pokolenia warta jest uwagi. Jej najnowsza książka – Mój rok relaksu i odpoczynku – na tyle przypadła mi do gustu, że będę uważniej przeglądał nowości wydawnicze, wypatrując nowych tekstów Moshfegh. Pisarki wyczulonej na odmienność, samotność oraz absurdy współczesności. Nowa fabuła to nie tylko przewrotne spojrzenie na powieść egzystencjalną, ale także obraz społeczeństwa na moment przed wydarzeniami z 11 września 2001 roku, o których mówi się, że po raz kolejny pozbawiły Amerykę niewinności. “

– Nowalijki

“Nic tu nie jest oczywiste, a jeśli jest – to znaczy, że rozminęliśmy się z intencją autorki. Czytanie tej książki wymaga zajrzenia pod powierzchnię własnych złudzeń i wyobrażeń. Dopiero wtedy okaże się, że świat nie jest przewidywalny, a bezpieczeństwo i stabilizacja to wymysł kultury konsumpcjonizmu.“

– Edyta Niewińska, Zupełnie inna opowieść