„Mój rok relaksu i odpoczynku to powieść bardzo dobrze napisana ze świetnie wykreowanym duetem przyjaciółek. (…) Mój rok relaksu i odpoczynku sprawdza się także jako krytyka konsumpcjonizmu i kultu piękności, nawet jeśli jest to krytyka po części na głowie postawiona. Nie ma tu bowiem otwartego buntu ani w zasadzie krytyki wyrażonej wprost. (…) Otessa Moshfegh napisała powieść, która sprawdza czytelnicze wrażliwości. Mój rok relaksu i odpoczynku to nie tylko krytyka konsumpcjonizmu, ale też studium (nie)radzenia sobie z emocjonalnym bagażem. Świetnie wykreowana antybohaterka i jej samoświadomy ogląd rzeczy wywołują uśmiech i irytację zarazem. Nie chciałbym mieć głównej bohaterki za przyjaciółkę, ale literackiego spotkania z nią nie żałuję ni trochę.“

„Jednak coś w tej książce jest: diagnoza współczesnej kultury, egzystencjalny niepokój, pragnienie bohaterki, żeby się zresetować – jaki będzie efekt tego resetu? Takie tam problemy bogatego świata. Ale autorka jest naprawdę specjalistką od spania, a spanie jest dobre!“

„Okładka książki amerykańskiej pisarki jest stylizowana na pracę spod znaku Sztucznych Fiołków (podpisywanie obrazów mistrzów śmiesznymi komentarzami), ale może być dowcipnym komentarzem nie tylko tytułu, także treści. Zapowiada się przynajmniej interesująca książka, z których słynie niewielkie warszawskie wydawnictwo, mające już stałych czytelników, choć na koncie zaledwie kilkanaście opublikowanych pozycji.“

„Tak się złożyło, że Pauza wydała książkę o pauzie w życiu. Cóż, brzmi znajomo, prawda? Książki wydawane przez to wydawnictwo budzą nie do końca odkryte instynkty, ich erotyzm, mrok, oniryzm wprawiają w zakłopotanie i sprawiają bolesną wręcz przyjemność czytania. (…) Ostrzegam – historia ta, mimo że niepozbawiona humoru, sarkazmu, jest przygnębiająca. To powieść o nieradzeniu sobie z otaczającym światem, o różnych rodzajach samotności, o niknących więziach między ludźmi, o lęku okazywania uczuć. Jest to jednak niezwykle magnetyczna powieść, która – paradoksalnie – może sprawić, że poczujecie się mniej samotni.“

„Z jednej strony książka bardzo niebezpieczna jako rekreacyjny poradnik dla lekomanów. Z drugiej jednak – niebywale oryginalna, kiedy portretuje formę oraz strukturę buntu. (…) Mój rok relaksu i odpoczynku to zmyślna satyra społeczna, która dekonstruuje pojęcie dobrobytu, nowoczesności i doskonałości.“