„Wydawnictwo Pauza zdążyło już nas rozsmakować w prozie Nunez, dwa lata temu ukazała się powieść Przyjaciel, w ubiegłym roku Pełnia miłości. Nie ukrywam, że dałam się zaczarować językiem pisarki, równowagą między emocjami i akcją, a przede wszystkim zwięzłą, a mimo to skończoną formą. Mogę nawet przyznać, że traktuję Nunez jak nauczycielkę, i choć niektórzy jej to zarzucają, lubię jej momentami dydaktyczny ton, dokładność, porządek, może i odrobinę nudy, w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Jednak w Sempre Susan tracę nauczycielkę, bo Sigrid staje się na powrót uczennicą, próbując zadowolić surową - jak się okazuje - mistrzynię. Jakby we wspomnieniach chciała wykrzyczeć: Susan była wspaniała, ale niekoniecznie taka, jak wielu z was myśli. To o Susan Sontag, ale i w dużej mierze o Sigrid Nunez.”
- Maria Fredro-Smoleńska, „Vogue Polska”
