Przeczytałam książkę – „Archiwum zagubionych dzieci”, Valeria Luiselli
To książka, która wymaga wielokrotnej lektury, by odkryć jej wieloznaczeniowość, doszukać się wszystkich nawiązań, smaczków i podtekstów. Przyznam, że ogromnie zaskoczyło mnie jej zakończenie, choć już sama lektura dostarczyła mi wielu zaskoczeń - przede wszystkim w warstwie formalnej. Widać, że autorka dogłębnie przemyślała każdy aspekt swojego utworu. Archiwum stymuluje, haczy, zmusza do rozważań, nie pozostawia obojętnym.
Autorzy Pauzy, o których mowa w recenzji
O AUTORZE
Valeria Luiselli jest meksykańską pisarką mieszkającą w Nowym Jorku. W dzieciństwie jako córka dyplomatów wiele podróżowała i mieszkała w różnych krajach, dzięki czemu jest dwujęzyczna. Jej powieści i eseje zostały przetłumaczone na ponad dwadzieścia języków. Za pierwszą książkę, Nieważcy (Wydawnictwo WAB, 2016), zdobyła główną nagrodę za debiut przyznawaną przez „Los Angeles Times”. Jej druga powieść, Historia moich zębów (Wydawnictwo WAB, 2017), znalazła się w finale National Book Critics Circle Award i Best Translated Book Award oraz zdobyła nagrodę „Los Angeles Times” za najlepszą prozę roku. Luiselli charytatywnie pracowała jako tłumaczka w sądzie dla młodych uchodźców z Ameryki Środkowej, którzy próbowali zalegalizować pobyt w Stanach Zjednoczonych. Na podstawie jej osobistych doświadczeń powstał esej Tell Me How It Ends: An Essay in 40 Questions opisujący przeżycia dziecięcych imigrantów. Archiwum zagubionych dzieci to pierwsza książka Valerii Luiselli napisana po angielsku i pierwsza, która ukazuje się nakładem Wydawnictwa Pauza.
