Ottessa Moshfegh „Śmierć w jej dłoniach” – recenzja na blogu „Nowalijki” (Tomasz Radochoński)
Bez względu na to, czy Śmierć w jej dłoniach jest inteligentną grą z konwencją powieści kryminalnej, kroniką postępującej choroby psychicznej Vesty, czy prozą wychodzącą poza ramy realizmu, jej największym atutem jest postać głównej bohaterki. Wygląda na to, że Moshfegh ma swój ulubiony typ literacki: Vesta jest ekscentrycznym odludkiem inteligentnym i (do pewnego momentu) świadomym swojego położenia, sytuacji materialnej oraz społecznej. To wszystko, co w jej życiu wywołuje odnaleziony w lesie list, to zarówno efekt kumulujących się od dawna emocji, jak i (tym razem nie do końca) świadoma próba ucieczki od rzeczywistości. Ucieczki rozumianej dosłownie oraz w sensie metaforycznym – podróży w głąb siebie po to tylko, aby spróbować ochronić istotę człowieczeństwa. W tym względzie, podobnie jak i w klimacie opowieści, Śmierci w jej dłoniach blisko na pewno do Eileen (tutaj), może momentami także do Mojego roku relaksu i odpoczynku. Jeszcze jedno jest pewne: żadna z tych powieści nie daje jednoznacznych odpowiedzi, zdecydowanie zostawia czytelnika z licznymi pytaniami oraz przestrzenią dla własnych interpretacji oraz domysłów. A te potrafią pojawić się nawet kilka dni po lekturze, co bardzo lubię.
Autorzy Pauzy, o których mowa w recenzji
O AUTORZE
Ottessa Moshfegh urodziła się w Stanach Zjednoczonych, ale pochodzi z rodziny wielokulturowej: jej matka urodziła się w Chorwacji, a ojciec, jest pochodzącym z Iranu Żydem. Być może z tego powodu autorka uważa się za osobę nietypową i od dawna pociąga ją wszelka odmienność, co widać w jej powieściach i opowiadaniach. Moshfegh, uznana przez literackie pismo „Granta” za jedną z najbardziej obiecujących pisarek młodego pokolenia, jest laureatką wielu nagród literackich, między innymi Pushcart Prize, O. Henry Award i Plimpton Discovery Prize.
Za pierwszą powieść, wydaną w 2016 po polsku pod tytułem Byłam Eileen (Wydawnictwo W.A.B., 2015), potem wznowioną w Pauzie w 2024 roku pod tytułem Eileen, autorka była nominowana do National Book Critics Circle Award i do Nagrody Bookera, jak również otrzymała prestiżową PEN/Hemingway Award za debiut. Jej teksty ukazują się w pismach literackich „Granta”, „The New Yorker, „The Paris Review”.
W Pauzie Ottessa Moshfegh „debiutowała” powieścią Mój rok relaksu i odpoczynku (2019), która była już kilkakrotnie dodrukowywana. Kilka miesięcy po premierze powieści, do której okładkę zaprojektowały Sztuczne Fiołki, zaczęła się pandemia i książka idealnie trafiła w gusta czytelników spędzających długie dni w domach tak, jak bohaterka Roku…
W 2021 roku ukazały się opowiadania Moshfegh pod tytułem Tęsknota za innym światem, a w październiku 2023 roku do rąk polskich czytelników trafiła najnowsza powieść autorki, Lapvona. 2024 rok przyniósł nowe wydanie Eileen oraz ekranizację też powieści.
W styczniu 2025 roku ukaże się wydana w USA w 2020 roku powieść Śmierć w jej dłoniach.
Książki Pauzy wspomniane w recenzji
Promocja
