W dużej części autobiograficzna i autoterapeutyczna powieść Vanna to prosta w formie, pozornie oszczędna w emocjach, a jednak głęboko przejmująca opowieść chłopca, którego ojciec postanowił zakończyć swoje życie. Legenda o samobójstwie to zbiór literackich refleksji, w których miesza się tęsknota, miłość, wyrzuty sumienia i gniew, słowem wszystkie skrajne uczucia bulgoczące w większości rodzinnych kotłów. Choć pisarzowi nie zawsze udaje się utrzymać równe tempo, większość opowiadań nie zawodzi, na szczególne zaś wyróżnienie zasługuje Wyspa Sukkwan, najpełniej i najgłębiej penetrując ambiwalencję synowskich uczuć. Vann oszczędza czytelnikom taniego sentymentalizmu, a jego dzieło mocno inspirowane twórczością m.in. Tobiasa Wolffa stanowi bardzo solidną, „męską” literaturę.
