(…) Możemy w tych historiach ujrzeć ojca oczami syna, ale także syna widzianego oczami ojca. Starszy mężczyzna, zamiast zaopiekować się Royem, sam wymagał opieki, czemu chłopak, wbrew własnej woli, próbował sprostać. Ojciec oczekiwał od niego zbyt wiele, a sam był zapatrzonym w siebie egoistą, co na trzynastolatku wywierało ogromną presję. Autor bardzo wyraziście ukazuje charakter bohaterów, budząc silne emocje w odbiorcy. Z jednej strony jest to współczucie, a z drugiej irytacja na ojca chłopca, który niemal wszystko partaczył i robił inaczej, niż powinien.
Akcja książki jest bardzo powolna, opiera się na surowych, męsko-chłopięcych dialogach dwojga próbujących odnaleźć siebie ludzi. Klimat książki jest zimny, jak na historię o Alasce przystało. Jednak nie oznacza to wcale, że „Legenda o samobójstwie”jest nudna, wręcz przeciwnie, wciąga tak, że nie można się od niej oderwać. Gdy to tej historii doda się biografię Davida Vanna, robi ogromne wrażenia i na pewno pozostanie w pamięci na dłużej.
- Stacja
