Literatura sauteé o „Ostatni Wywiad” Eshkol Nevo
Zwykle nie lubię literatury stawiającej Prawdziwe Życie nad fabułę. W ogóle z nową literaturą mam tak, że z reguły jej nie lubię, porywa mnie tylko sporadycznie. Tym razem podryfowałem. Może dlatego, że gra pisarza polegająca na żonglowaniu prawdą i kłamstwem (zwykle nieweryfikowalnymi dla czytelnika z zewnątrz, a zresztą po co to weryfikować — chyba, że się musi, bo doktorat albo coś) zdaje mi się ciekawa. A może dlatego, że mi ta książka rezonowała z wieloma sprawami z własnej codzienności. Oczywiście, zupełnie pobieżnie, zwykle bez związku i obok.
Literatura sauteé
Autorzy Pauzy, o których mowa w recenzji
O AUTORZE
Eshkol Nevo urodził się w Jerozolimie, imię otrzymał po dziadku, premierze Izraela w latach 1963-1969, a babcia autora urodziła się i wychowała na warszawskiej Pradze. Jest autorem powieści, opowiadań oraz utworów dla dzieci, a także wykładowcą – uczy twórczego pisania w założonej przez siebie szkole. W Polsce ukazały się dotychczas trzy jego książki: Do następnych mistrzostw (2012), Neuland (2014) i Samotne miłości (2016) – wszystkie trzy nakładem Wydawnictwa Muza. Za debiutancką powieść – ארבעה בתים וגעגוע (ang. tytuł Homesick) – otrzymał kilka nagród literackich, był też laureatem nagrody izraelskiego Stowarzyszenia Wydawców aż trzykrotnie, w latach 2005, 2008, 2011. Jego utwory tłumaczono na angielski, francuski, niemiecki, włoski i arabski. Uznawany obok Amosa Oza, Dawida Grosmana i Etgara Kereta za jednego z najwybitniejszych izraelskich współczesnych pisarzy. W Pauzie ukazała się powieść Ostatni wywiad.
