Zawrócić czas – recenzja „Na czworakach” Mirandy July w czasopiśmie „Nowe Książki”

Nie można powiedzieć, że w Na czworakach July przełamuje jakieś tabu, ale na pewno mówi o rzeczach, których wielu wolałoby nie zauważać, przede wszystkim o tym, że ludzka biologia wpływa na istotne fakty społeczne. Wszak od kobiet w fazie menopauzalnej naprawdę dużo zależy, czy to w rodzinie, czy w domenie zawodowej. Współczesna kultura z jej kultem młodości nie ułatwia im jednak życia. July pisze o tym wszystkim w stylu, który ewidentnie czerpie ze stosowanych przez nią konwencji performatywnych, cechuje go zatem bezpośredniość, anegdotyczność i autoironia. Przy tym cięty język funkcjonuje jako nośnik określonych społecznych intuicji.

Na czworakach należy do gatunku autofikcji, czyli bohaterka wzorowana jest na autorce pod względem osobowościowym, a w jej historii znajdują odzwierciedlenie pewne fakty z biografii July. I jeśli pisarka w pewien sposób przesuwa granice literatury, to nie poprzez wybór głównego tematu powieści, ale zdobywając się na daleko posuniętą otwartość co do własnych doświadczeń. Najważniejszym tego przykładem jest motyw dziecka bohaterki, które urodziło się ze śmiertelną wadą, a mimo to przeżyło, co blisko nawiązuje do macierzyństwa samej July.