(…) Prosty styl doskonale oddaje klimat alaskańskiego krajobrazu, czytelnik przenosi się z każdym kolejnym zdaniem w surowy klimat Kanady i pozwala się prowadzić ścieżkami wytyczonymi przez autora u boku ojca i syna przez piękno dalekiej północy i jednocześnie w głąb ludzkiej duszy. gra na emocjach, zmusza do zadawania sobie egzystencjalnych pytań i poszukiwania odpowiedzi. Jej lektura jest niezwykłą przygodą.
„Legenda o samobójstwie” jest wyjątkowa. Jest jednocześnie terapią dla autora i wyzwaniem dla czytelnika, przykładem na to, że nawet największa tragedia może w końcu dać piękne owoce. To powieść, która zapada w pamięci na dłuższy czas, o której świadomie chce się pamiętać. (…)
