W Drodze o książce „Ostatni dzień na Ziemi”

Czy żałoba po samobójcy w czasach nam współczesnych jest czymś zupełnie normalnym? A co zrobić po śmierci samobójcy, który przed desperackim atakiem na samego siebie odebrał życie kilku przypadkowym osobom i kilkanaście zranił? Czy wolno nam przeżywać żałobę?

To zaledwie jedno z wielu fundamentalnych pytań, jakie stawia w swojej książce Ostatni dzień na Ziemi amerykański pisarz David Vann. Tworzący na co dzień raczej fikcję literacką, choć w nawiązaniu do rzeczywistości, tym razem Vann oddał w ręce czytelników znakomitą, świetnie skonstruowaną i napisaną książkę reporterską. Nie jest to lektura lekka, bo nie może taka być, gdyż autor podejmuje temat masowych zabójstw na amerykańskich kampusach uniwersyteckich. Pisze o tym, skupiając się na jednym konkretnym przypadku – za to (a może raczej dzięki temu) drąży temat tak głęboko, jak potrafią to robić tylko najlepsi reporterzy. Czytanie Ostatniego dnia na Ziemi chwilami boli, a jednocześnie niesamowicie wciąga.