Odmieniony – Puls Wieliczki o książce „Zmiana”

Mam wrażenie, że ta książka to też dowód na to, co Louis podkreśla samodzielnie i świadomie: decyzja o byciu pisarzem nie była pokłosiem wewnętrznego przekonania o słuszności takiej drogi, lecz stała się jednym z wielu aspektów jego egzystencjalnego buntu. Dlatego stawiając jedyny i zasadniczy zarzut tej narracji, doceniam jednocześnie to, w jaki sposób Édouard Louis chce przyjrzeć się swoim życiowym doświadczeniom z innej perspektywy. Wciąż na nowo nazywać strukturę swojego buntu. Opowiadać o wstydzie, upokorzeniach, o rozczarowaniach i gotowości do tego, by z każdym z tych trzech wreszcie skończyć. Problematyczne jest także coś innego: „Zmiana” opowiada o tym, że cała skomplikowana droga ku lepszemu życiu jest w gruncie rzeczy odtwarzaniem ról innych, niczym twórczym, niczym nowatorskim i w żaden sposób wyjątkowym. Louis próbuje być ludźmi i sytuacjami, które zawsze są dla niego czymś w rodzaju wyzwania. Jakby przebierał się w różne kostiumy, a będąc w nich, utożsamiał się z rolami określanymi przez dany kostium. Jest to fascynujące, jednakże na żadnej ze stron tej narracji nie przeczytałem zasadniczo ani jednego zdania mówiącego o tym, kim w tej szaleńczej walce o samostanowienie naprawdę chce być Édouard Louis – jako człowiek, mężczyzna, homoseksualista, intelektualista, krytyk rzeczywistości, poszukiwacz.