„Od razu przyznam, że lektura tej powieści wprawdzie nie zrobiła na mnie wielkiego wrażenia, ale i paradoksalnie uświadomiła, że podoba mi się taki styl opowieści, oparty na klimacie, gęstniejących, strona po stronie, relacjach między bohaterami i przykuwający do lektury subtelnie ukrytymi tropami interpretacyjnymi. Gra pozorów, jaką proponuje swoim czytelnikom Bohman sprawa, że fabuła i jej wydźwięk nie umyka czytelnikowi wraz z przeczytaniem ostatniej strony. (…) autorka zawarła w swojej fabule wszystko to, co ważne dla tej historii. Na swój sposób kompaktowa, powieść Therese Bohman porusza wiele ważnych tematów, do definiowania których wrażliwy odbiorca nie potrzebuje kilkuset stron tekstu. Utonęła pokazuje, że dobra literatura to literatura oszczędna w formie i bogata w przekazie.”
