„Najbardziej sugestywna część książki zostaje poświęcona narodzinom przyjaźni pomiędzy pisarką a dogiem arlekinem, którego zobowiązała się przygarnąć po śmierci wspomnianego wyżej towarzysza. (…) Przyjaciel to lektura trudna i momentami bolesna. Stawiamy w niej czoła gorzkim refleksjom na temat przemijania i śmierci. Niełatwa okazuje się również konfrontacja z wiwisekcją dokonaną na środowisku twórczym. Czy nadal możemy twierdzić, że sztuka jest filozofią życia? A jednak Sigrid Nunez niesie ze sobą światełko nadziei, bowiem otwarcie przeciwstawia się twierdzeniu, iż wszystko w naszym życiu jest fałszem. Jeśli nie nauczymy się tej prawdy od ludzi, warto poszukać jej w świecie naszych przyjaciół mniejszych.”
- Ewa Szymczak, „Piknik na skraju książki”
