„W świecie postapokaliptycznym odzyskujemy kontrolę nad naszym codziennym życiem, potrzeby stają się bardziej naturalne, a przyroda odzyskuje swoje prawa. (…) Powieść, raczej popularna, oczywiście też jest walijska, ma piękny tytuł: Llyfr Glas Nebo. I nie wiem, czy nie jest to książka o próbie odrodzenia języka i kultury walijskiej. W każdym razie jej celem – wspieranym przez odpowiednie instytucje – jest promocja literatury walijskiej. Poznajemy ją dzięki przypisom, które streszczają nam różne dzieła. Tutaj są to rzeczy chyba zupełnie nieznane.”

– Kinga Dunin, “Krytyka Polityczna” 

„Opowieść Walijki zawieszona jest między dystopią a utopią. Poczucie katastrofy i utraty tego, co znane zderza się tu z uczuciem, że wiele z tego, co unicestwione, nie było warte ocalenia. „Kres” ma podwójne, upiorne, ale i uwalniające oblicze. Rozsadza bowiem teraźniejszość – przynosi koniec pewnym formom życia (zorganizowanym wokół idei rywalizacyjnej samorealizacji) i uwalnia pragnienie zamknięte w sztywnych ramach pogoni za zyskiem. ”

– Paweł Jasnowski, “Tłusty Druk” 

Autorka kanału MAGiEL książkowy, opowiada o tym, dlaczego podobała jej się lektura powieści Niebieska księga z Nebo autorstwa Manon Steffan Ros.

„(…) dwutorowa narracja w połączeniu z ciekawie pokazanym kontrastem między lokalnym a światowym/technicznym oraz zakończenie o bogatym potencjale interpretacyjnym czynią z dzieła Walijki dzieło godne uwagi. No i warto odnotować, że jest to tłumaczenie z walijskiego właśnie i o ile mogę to ocenić, Marta Listewnik spisała się bardzo dobrze.”

–  Qbuś Pożera Książki

„Niebieska Księga z Nebo to nie tylko piękna okłada i interesująca treść. To przede wszystkim refleksja po lekturze. (…) Trudne losy Rowenny, Siôna i Dwynwen angażują nas od pierwszej strony, przez co zaczynamy sobie uświadamiać, jak jest nam w życiu dobrze (nawet pomimo pandemii). Tak więc zachęcam do lektury, najlepiej z kubkiem gorącej herbaty w dłoni. W końcu u nas Kres jeszcze nie nastał.“

– Michał Wnuk dla “Lubimy Czytać”