„Dziennik upadku byłby jedną z wielu opowieści o rodzinie, która żyje w cieniu Zagłady z – w tym przypadku – dziedziczonej raczej po mieczu niż po kądzieli, gdyby nie to, że Michel Laub napisał książkę z niezwykłą – czas na słowo, które niezbyt lubię, a które robi ostatnio gigantyczną karierę – czułością. (…) jest to jedna z tych książek o Zagładzie, które naprawdę warto znać, bo sporo w niej wątpliwości, sporo pytań niewygodnych, a jednocześnie jest w niej wciągająca opowieść o życiu w dziwacznej sytuacji rodzinno-geograficzno-historycznej. Napisana czule wobec bohatera i czytelnika.”

„Cieszę się z recenzenckiego sukcesu książki Michela Lauba, Dziennik upadku (tłum. Wojciech Charchalis), która pokazuje, że literatura postholokaustowa wciąż może prowokować do ważnych pytań i być kanwą do opowieści o ludzkim losie ”

„I wreszcie najważniejsza dla mnie książka, czyli Dziennik upadku Lauba, który pokazuje, jak można pisać dzisiaj o Holocauście w sposób twórczy, jak używać słowa Auschwitz, by oddawać wciąż (a może nawet przywrócić?) jego grozę. (…) czytajcie Lauba, bo to jak głos z przyszłości. ”

„Formalnie ta książka dużo sugeruje i jest genialnie napisana. Zdaję sobie sprawę, jak trudno było to przełożyć, więc chylę czoła przed Wojciechem Charchalisem. I przed Laubem, który bardzo umiejętnie połączył barokowe szaleństwo języka z bolesnymi w swym minimalizmie rozdziałami.”

„Bardzo świeże spojrzenie na narrację dotyczącą Auschwitz z dystansu czasowego i geograficznego (…). Spędziłam z powieścią Lauba bardzo emocjonalne chwile.”