fbpx

Zobacz nowości: Miałam tak wiele

Wydawnictwo
Pauza

Przekrój o „Sempre Susan”

Postawa buntu, żywej, prawdziwej agresji wobec śmierci wydaje mi się pomysłem na tyle fascynującym, że wciąż do niego wracam, jednak mam jeszcze jeden powód, by odczuwać wobec Sontag wdzięczność – otóż miała swój udział w rozwoju intelektualnym nie tylko pośrednio moim, ale przede wszystkim w rozwoju pisarskim jednej z moich ulubionych pisarek, Sigrid Nunez. Sontag należała do tego rodzaju ludzi, z którymi zetknięcie wywiera wpływ (uwielbiała wywierać wpływ!) na całe życie. Zarówno na najważniejsze życiowe wybory, jak i rzeczy drobne – np. siadanie w kinie zawsze w pierwszym rzędzie czy podpisywanie każdej kupionej książki ołówkiem. Być może Nunez i tak zostałaby pisarką, ale bezdyskusyjnie inną, gdyby na jej drodze nie pojawiła się Sontag, wzór i antywzór zarazem, a z pewnością mentorka, przewodniczka po życiu kulturalnym Nowego Jorku, Ameryki – żeby nie powiedzieć po prostu świata – gardząca snem, całkowicie pozbawiona empatii tytanka pracy, pod okiem której (a może w kontrze do której) ukształtowała się autorka prozy wyróżniającej się wyjątkową wrażliwością na drugiego człowieka. Autorka na tyle dobra, że czytając Sempre Susan, można odnieść wrażenie, że się poznało prawdziwą Susan Sontag,  Susan. Występuje tu pewne postmodernistyczne zagmatwanie życia i literatury: w uproszczeniu Sontag stwarza pisarkę Nunez, która stwarza w swojej książce obraz Sontag z okresu, w którym ta stwarza Nunez. Jest to zagmatwanie rodem z Oscara Wilde’a i mitu o Pigmalionie, co pewnie by się Sontag podobało: lubiła wszystko, co europejskie, nie znosiła zaś wszystkiego, co amerykańskie (oprócz Nowego Jorku i samej siebie).

- Maria Karpińska, „Przekrój”

Zrzut ekranu 2021-06-29 o 12.55.54Zrzut ekranu 2021-06-29 o 12.56.01Zrzut ekranu 2021-06-29 o 12.56.06Zrzut ekranu 2021-06-29 o 12.56.11Zrzut ekranu 2021-06-29 o 12.56.23Zrzut ekranu 2021-06-29 o 12.56.31Zrzut ekranu 2021-06-29 o 12.56.38Zrzut ekranu 2021-06-29 o 12.56.45Zrzut ekranu 2021-06-29 o 12.56.51Zrzut ekranu 2021-06-29 o 12.57.07Zrzut ekranu 2021-06-29 o 12.57.15Zrzut ekranu 2021-06-29 o 12.57.22

Autorzy Pauzy, o których mowa w recenzji

Nunez_Sigrid, © 2018 Nancy Crampton-ok

O AUTORZE

Sigrid Nunez urodziła się w Nowym Jorku i mieszka tam do dziś. Jest laureatką prestiżowej National Book Award z 2018 roku za powieść Przyjaciel, która w 2019 roku trafiła do rąk polskich czytelników i szybko stała się bestsellerem, a Nunez – jedną z najbardziej rozpoznawalnych i uwielbianych autorek Wydawnictwa Pauza. Kolejna książka pisarki, Pełnia miłości, ukazała się w Polsce w 2020 roku, równocześnie z wydaniem amerykańskim. Wcześniej autorka napisała sześć powieści, w tym wydaną po polsku w 2022 roku Dla Rouenny i esej biograficzny Sempre Susan: Wspomnienie o Susan Sontag (polskie wydanie z 2021 roku). Jej inne teksty literackie były publikowane między innymi w „New York Timesie”, „Harper’s”, „The Paris Review” i „McSweeney’s”. Poza twórczością pisarską Nunez zajmuje się również pracą akademicką. Słabsi to najnowsza powieść Nunez, która swoją amerykańską premierę miała w listopadzie 2023 roku.

Książki Pauzy wspomniane w recenzji

Scroll to Top