„Koniec z Eddym kreśli obraz podupadłej, postindustrialnej prowincji – ponury i bez wątpienia zaskakujący dla wszystkich, którym wydaje się, że żyjemy w ponowoczesnym świecie równych szans. Przywraca świadomość podziału klasowego, kieruje uwagę w stronę tych sfer, gdzie bieda i bezrobocie pozostają generatorami przemocy i ksenofobii, gdzie szkoła (…) jedynie reprodukuje stratyfikację społeczną, podczas gdy inne drogi awansu zostały zamurowane.”

 

– Jerzy Franczak, “Nowe Książki”