„Autor cedzi słowa z niezwykłą precyzją, jakby każde niepotrzebne zdanie miało taką samą wagę jak drobiny tlenu wypuszczane przez nurka. Dzięki temu książka nie tylko jest emocjonująca, ale także drastycznie skoncentrowana. Z poszczególnych scen wyłania się obraz pełen przemocy, naiwności i nadziei na jakąkolwiek zmianę na lepsze. (…) Nasz chłopak przypomina kieliszek bardzo mocnego alkoholu, który jeszcze długo pali w ustach, przełyku i żołądku, nie daje o sobie zapomnieć. Powieść tę bezwzględnie wam wszystkim polecam, a na razie muszę dojść do siebie sącząc długo i przyjemnie jakiegoś literackiego long drinka.”
- „Zwyczajnie i szaro?”
