„W tym właśnie momencie, podczas szalejącej pandemii koronawirusa, obserwujemy, jak kruche są szklane korporacyjne domy, wykreowane przestrzenie, wypełnione abstrakcyjnymi problemami, lśniące sztucznymi uśmiechami. Jak łatwo mogą się zawalić pod naporem kryzysów gospodarczych, jak niewiele są warte bonusy i gratyfikacje, które korporacje oferują swoim pracownikom. W tym trudnym czasie, gdy niemal każdy z nas jest zmuszony weryfikować swoje życie zawodowe, nawet najbardziej lojalne i pracowite osoby muszą dowieść swoją przydatność – i zdolność do budowania kapitału firmy. Na samym końcu każdy z nas jest jedynie kosztem dla korporacyjnej machiny. Im szybciej zdamy sobie z tego sprawę i zaczniemy żyć według własnych zasad, będąc lojalnym wobec samych siebie, tym lepiej dla nas. (…) Ludzie lubiący żyć w iluzji nie dorastają – taki mam wniosek po przeczytaniu tej powieści.”
– Edyta Niewińska i Małgorzata Żebrowska, „Zupełnie inna opowieść”
