Literatura Sauteé o książce „Fuga”

Nie wszyst­kie te histo­rie lubię. Na przy­kład porwa­ło mnie opo­wia­da­nie o star­szym pły­wa­ku, wyna­ję­tym przez arcy­bo­ga­tą rodzi­nę jako tre­ne­ra pły­wac­kie­go dla nie­peł­no­spraw­nej (po prze­by­tym polio) cór­ki, z cze­go wywią­zu­je się napraw­dę nie­ba­nal­ny i namięt­ny w sumie romans, ale byłem zała­ma­ny po tym, jaką krzyw­dę mu ta rodzi­na zro­bi­ła, gdy się wyda­ło (nie zno­szę epa­to­wa­nia okru­cień­stwem). Cza­sa­mi też draż­nił mnie nie­po­trzeb­ny, a poja­wia­ją­cy się chy­ba jako nie­chcia­ny efekt ubocz­ny, sentymentalizm.

Ale już plot twist w pierw­szym opo­wia­da­niu ze zbior­ku — rewe­la­cyj­ny. Tekst o dziw­nej przy­jaź­ni z neu­ro­tycz­ną artyst­ką kon­cep­tu­al­ną też cał­kiem nie­zły. I roz­pi­sa­na na kil­ka odda­lo­nych od sie­bie w cza­sie okre­sów histo­ria o nie­speł­nio­nym roman­sie z hiper­bo­ga­tym face­tem, któ­ry po wie­lu latach oka­zu­je się dup­kiem. Nie będę tu nicze­go stresz­czał, pro­szę sobie prze­czy­tać samodzielnie.