„Wbrew optymizmowi, bijącemu z zielonej okładki z dogiem wypinającym pierś, wbrew tym wszystkim hasłom, które przeczytaliście o książce – że o przyjaźni, że o psie, że o człowieczo – psim love – nie jesteście przygotowani na to, co przyjdzie wam przeczytać. W tej książce chodzi o sporo więcej. Znajdziecie w niej też ciepło – nie obawiajcie się. (…) Zakończenie wgniecie was w fotel, to co zrobiła Nunez na ostatnich kilkunastu stronach zapamiętam na długie lata. Ciekawi? Nie powiem, musicie przeczytać. (…) Dla mnie to opowieść o żałobie, o nieszczęściu pielęgnowanym latami, o patchworkowych relacjach (chociażby istnienie Żon – Pierwszej, Drugiej i Trzeciej), o feminizmie, przyjaźni, stawianiu się ponad innymi (w różnych kategoriach) ale też różnych odcieniach i obliczach samotności. To też opowieść o znaczeniu śmierci. Świetną pracę wykonała Dobromiła Jankowska – tłumaczka książki. Polecam.”
- „Literacka Kavka”
