Kinga Dunin poleca książki na wakacje – recenzja „Ptaków” Samanthy Schweblin w „Krytyce Politycznej”
Może już zauważyliście tę pisarkę z Argentyny dzięki powieści Bezpieczna odległość. I może polubiliście atmosferę tajemniczości i niesamowitości, którą umie stworzyć. Jeśli tak, to pewno nie przegapiliście jej opowiadań, które ukazały się w zeszłym roku. Ale można też zacząć od nich. Są właśnie takie, mieszające realizm i wnikliwość psychologiczną z dziwnością, zaskoczeniem, czasem są całkiem fantastyczne, bywa że groteskowe
Autorzy Pauzy, o których mowa w recenzji
O AUTORZE
Samanta Schweblin urodziła się w 1978 roku w Buenos Aires, obecnie mieszka w Berlinie. Opublikowała trzy zbiory opowiadań oraz dwie powieści, a jej proza ukazywała się w antologiach i czasopismach, takich jak „The New Yorker”, „Granta”, „The Drawbridge”, „Harper’s Magazine” i McSweeney’s. Pierwsza książka autorki El núcleo del disturbio (2002) otrzymała nagrodę argentyńskiego Fondo Nacional de las Artes, w tym samym roku Schweblin wygrała też konkurs na opowiadanie. W 2008 roku przyznano jej nagrodę Casa de las Américas za zbiór Ptaki (angielski przekład w 2019 otrzymał nominację do Man Booker International Prize). W 2010 wybrana przez „Granta” do grona dwudziestu dwóch najlepszych hiszpańskojęzycznych twórców poniżej trzydziestego piątego roku życia. Debiutancka powieść Schweblin Bezpieczna odległość (2014, polski przekład Tomasza Pindla – 2020) nagrodzono Premio Tigre Juan (2015) i Shirley Jackson Award (2017), a także nominacją do Man Booker International Prize (2017). Trzeci zbiór opowiadań Siete casas vacías wydano w 2015, a jego angielski przekład w 2022 nagrodzono National Book Award. Powieść Kentuki ukazała się w 2018 (wydanie polskie 2020) i również nominowano ją do Man Booker International Prize. Utwory Schweblin przetłumaczono na ponad trzydzieści języków. W 2021 Bezpieczną odległość zaadaptowano na film, dostępny obecnie na platformie Netflix, wyreżyserowany przez Claudię Llosę, na podstawie scenariusza Llosy i samej Schweblin.