„Początkowo powieść wydała mi się dość tendencyjna, lecz z każdym rozdziałem zniecierpliwienie ustępowało miejsca współczuciu, a obraz stawał się pełniejszy. Książkę polecam w ramach ćwiczeń z empatii, nie tylko w stosunku do głównego bohatera, ale także całego środowiska.”

 

– “Zwyczajnie i szaro?”