Za mało regałów o „Zgiń, kochanie”
„Stany depresyjne. Dziwne zachowania. Halucynacje, zwidy. W końcu: wizyta na oddziale psychiatrycznym. Leki. Rozpad więzi. Bycie młodą matką i młodym ojcem nie należy do łatwych zadań. Jest prawie niewykonalne urodzić, wychować i nie zwariować. O czym w swojej dusznej, przejmującej i niewesołej powieści Zgiń, kochanie pisze Ariana Harwicz. (…) Powieść Harwicz jest w pewnym sensie zwierzęca. Raz, że dzięki temu przypominamy sobie, że niczym się w świecie zwierzęcym nie wyróżniamy, poza logicznym myśleniem i zdolnością mówienia. Dwa, że znaczenia i symbole są zamknięte między wierszami, zanurzone w dzikiej naturze. Dzikość i duszna atmosfera przebijają z kolejnych zdań, słów, przesączają się do naszej świadomości. (…) Książka Harwicz to fascynująca wyprawa w sam środek dżungli macierzyństwa, studium kobiety stojącej na krawędzi oraz portret życia rodzinnego po urodzeniu dziecka: niby razem, ale tak naprawdę osobno.”
Autorzy Pauzy, o których mowa w recenzji
O AUTORZE
Ariana Harwicz jest jedną z najbardziej odważnych współczesnych pisarek argentyńskich. W swoich kilku powieściach i sztukach teatralnych porusza tematy uznawane za tabu: jej książki są brutalne, erotyczne, podważają sens istnienia tradycyjnych ról społecznych. Zgiń, kochanie to jej pierwsza powieść, która ukazała się w 2012 roku, natychmiast zdobyła uznanie krytyki literackiej i kilka ważnych nagród. W 2018 roku powieść została przełożona na angielski i nominowana do Międzynarodowej Nagrody Bookera, wraz z Biegunami Olgi Tokarczuk.
