(Nie)realna rzeczywistość – recenzja książki „Ptaki” na blogu Bernadetty Darskiej
Kwestie związane z przyciąganiem i odpychaniem między mężczyznami a kobietami zostają świetnie rozegrane w opowiadaniu „Kobiety w rozpaczy” – jest w tej historii coś melodramatycznego i prawdziwego jednocześnie. Podobne emocje wywołuje „Pan Syrena”. „Ku radosnej cywilizacji” to z kolei opowieść o zawieszeniu w czasie, o niemożności wyruszenia w drogę i krytycznym momencie, kiedy podróż staje się możliwa. O znikaniu traktuje opowiadanie „Pod ziemią”, a o nienazwanym przerażeniu (złu?) „Na stepie”. W „Olingiris” Schweblin funduje czytelnikom niepokojące połączenie usług pielęgnacyjnych, klasowych różnic i uprzedmiotowienia dziejącego się pod pozorem oferowania komuś pracy. „Głową o asfalt” okazuje się intrygującą refleksją na temat introwertyczności. Z kolei „Ciężka walizka Benavidesa” to oryginalny głos w sprawie sztuki współczesnej i uwikłania prezentacji w biografię oraz autentycznej ingerencji w czyjeś życie i kreacji. Bardzo dobre!
Autorzy Pauzy, o których mowa w recenzji
O AUTORZE
Samanta Schweblin urodziła się w 1978 roku w Buenos Aires, obecnie mieszka w Berlinie. Opublikowała trzy zbiory opowiadań oraz dwie powieści, a jej proza ukazywała się w antologiach i czasopismach, takich jak „The New Yorker”, „Granta”, „The Drawbridge”, „Harper’s Magazine” i McSweeney’s. Pierwsza książka autorki El núcleo del disturbio (2002) otrzymała nagrodę argentyńskiego Fondo Nacional de las Artes, w tym samym roku Schweblin wygrała też konkurs na opowiadanie. W 2008 roku przyznano jej nagrodę Casa de las Américas za zbiór Ptaki (angielski przekład w 2019 otrzymał nominację do Man Booker International Prize). W 2010 wybrana przez „Granta” do grona dwudziestu dwóch najlepszych hiszpańskojęzycznych twórców poniżej trzydziestego piątego roku życia. Debiutancka powieść Schweblin Bezpieczna odległość (2014, polski przekład Tomasza Pindla – 2020) nagrodzono Premio Tigre Juan (2015) i Shirley Jackson Award (2017), a także nominacją do Man Booker International Prize (2017). Trzeci zbiór opowiadań Siete casas vacías wydano w 2015, a jego angielski przekład w 2022 nagrodzono National Book Award. Powieść Kentuki ukazała się w 2018 (wydanie polskie 2020) i również nominowano ją do Man Booker International Prize. Utwory Schweblin przetłumaczono na ponad trzydzieści języków. W 2021 Bezpieczną odległość zaadaptowano na film, dostępny obecnie na platformie Netflix, wyreżyserowany przez Claudię Llosę, na podstawie scenariusza Llosy i samej Schweblin.
