Kinga Dunin poleca książki na wakacje – recenzja „Ptaków” Samanthy Schweblin w „Krytyce Politycznej”
Może już zauważyliście tę pisarkę z Argentyny dzięki powieści Bezpieczna odległość. I może polubiliście atmosferę tajemniczości i niesamowitości, którą umie stworzyć. Jeśli tak, to pewno nie przegapiliście jej opowiadań, które ukazały się w zeszłym roku. Ale można też zacząć od nich. Są właśnie takie, mieszające realizm i wnikliwość psychologiczną z dziwnością, zaskoczeniem, czasem są całkiem fantastyczne, bywa że groteskowe
Autorzy Pauzy, o których mowa w recenzji
O AUTORZE
Samanta Schweblin urodziła się w Buenos Aires. Dotąd opublikowała cztery zbiory opowiadań oraz dwie powieści, a jej proza ukazywała się w antologiach i najważniejszych czasopismach literackich, takich jak „The New Yorker” czy „Granta”.
Debiutowała w 2002 roku zbiorem El núcleo del disturbio, za który otrzymała nagrodę argentyńskiego Fondo Nacional de las Artes, w tym samym roku wygrała też konkurs na opowiadanie. W 2008 roku przyznano jej nagrodę Casa de las Américas za zbiór Ptaki (angielski przekład w 2019 otrzymał nominację do Man Booker International Prize, po polsku książka została wydana przez Wydawnictwo Pauza w 2023 roku, a autorka gościła na Festiwalu Conrada w Krakowie).
Debiutancką powieść Schweblin, Bezpieczną odległość (2014, polski przekład Tomasza Pindla – 2020), nagrodzono Premio Tigre Juan (2015) i Shirley Jackson Award (2017), a także nominacją do Man Booker International Prize (2017).
Trzeci zbiór opowiadań, Siedem pustych domów, ukazał się w 2015, a jego angielski przekład w 2022 nagrodzono National Book Award. Powieść Kentuki ukazała się w 2018 (wydanie polskie 2020) i również nominowano do Man Booker International Prize. Utwory Schweblin przetłumaczono na ponad czterdzieści języków. Autorka pracuje nad kolejną powieścią.
