Pod względem narracyjnym „Wyspa kobiet” to typowy bildungsroman. Losy Marii śledzimy od lat młodzieńczych aż po jej pogrzeb (i pierwsze dni po nim). Obserwujemy jej przemiany, awans w hierarchii klasztoru oraz niekończącą się pracę na rzecz przekształcenia Shaftsbury z żałośnie biednej ruiny w tytułową wyspę kobiet – jedno z najwspanialszych opactw Europy, zamożne i bogate w cuda kultury i architektury. Łatwo dać się ponieść delikatnej, lirycznej prozie Groff – powolnemu upływowi czasu mierzonego następowaniem po sobie pór roku, kalendarzem liturgicznym, ale też imionami sióstr wstępujących do klasztoru bądź składanych na wieczny odpoczynek w jego kryptach. W posłowiu autorka dziękuje zakonnicom z amerykańskiego opactwa za ukazanie jej „zdumiewającego piękna życia klasztornego” – jeśli jej celem było oddanie tego piękna, to w „Wyspie kobiet” bez wątpienia go osiągnęła. Ale…
Czas Kultury
Czas Kultury o „Wyspa Kobiet” Lauren Groff
Autorzy Pauzy, o których mowa w recenzji
O AUTORZE
Lauren Groff pochodzi ze stanu Nowy Jork. Jej debiutancka powieść, wydana w 2008 roku, została nominowana do Orange Prize i uznana za jedną z najlepszych książek roku w USA. Nominowana do National Book Award w 2018 roku Floryda to pierwszy zbiór opowiadań autorstwa Groff, który ukazał się po polsku. Przy okazji premiery Florydy autorka odwiedziła w maju 2019 roku Kraków, Wrocław i Warszawę.
W 2022 roku ukazała się po polsku powieść Wyspa kobiet, również nominowana do National Book Award.
Trzecia powieść, Fatum i furia z 2015 roku, zapewniła pisarce nominacje do prestiżowych nagród National Book Award i 2015 National Book Critics Circle Award for Fiction; w 2023 roku trafiła do rąk polskich czytelników w nowym przekładzie Jerzego Kozłowskiego. Fuga to debiutancki zbiór opowiadań Groff z 2009 roku.
Książki Pauzy wspomniane w recenzji
Promocja