(…) Szczery, przepełniony agresją, tekst szokuje. Pisarz odkrywa karty przemocy, pokazując różne jej oblicza. Ukazuje czym jest współuzależnienie, jak destrukcyjna bywa bezsilność, jak wstyd za rodzica wpływa na kształtowanie się psychiki dziecka. Złożona więź, pomiędzy rodziną, przestaje być doskonała – przemienia się w emocjonalną bombę; tkanka kłamstw pęcznieje do niebotycznych rozmiarów, naruszając solidne fundamenty zaufania.
Daniel Magariel wnikliwie kreśli emocje bohaterów. W tej powieści nie ma miejsca na zwolnienie tempa, nie ma miejsca na złapanie oddechu, nie ma miejsca na analizę. Wykreowany świat jest nad wyraz realistyczny i pozbawiony kolorowych barw. Pisarz nie przebiera w słowach, pisze oszczędnie, niemal lakonicznie, szarpie wątłą strunę uczuć, przygnębia.
Autor zaszczepia w czytelniku przerażające obrazy, te z kolei rozpoczynają swoistą inscenizację, której nie brak natarczywości i mocnego brzmienia. „Nasz chłopak” pokazuje ucieczkę mającą być zalążkiem nowego życia; pokazuje jak pozornie szczęśliwe zdarzenia przeinaczają się w koszmar. Książce nie brak chaosu, agresji, kontrowersji i podważenia tego, co uważamy za moralne. Daniel Magariel hipnotyzuje, oddaje wyraz wewnętrznemu krzykowi, aż w końcu wieńczy wszystko sielankowym obrazem, pozostawiając czytelnika z własną interpretacją. (…)
- Bookmoment
