Błogosławieni ci, którzy opłakują – recenzja książki „Pełnia miłości” w miesięczniku Znak

W Pełni miłości, podobnie jak w przypadku Przyjaciela, pierwszej przetłumaczonej na język polski książki Sigrid Nunez, śledzimy losy bezimiennej pisarki, która i tym razem będzie musiała oswoić śmierć bliskiej osoby. Zanim jednak bohaterka zacznie towarzyszyć w umieraniu przyjaciółce, wysłuchuje głośnego wykładu swojego byłego partnera. Rzecz tyczy się zachodzącej katastrofy ekologicznej, jej druzgocących skutków, a przede wszystkim tego, że jest już za późno na jakikolwiek ratunek. „Kochać i wybaczać najlepiej, jak potrafimy. I nauczyć się żegnać” – oto jedyny moralny i sensowny kierunek cywilizacji mierzącej się z własnym końcem. Te słowa mogące być wskazówką dla całego społeczeństwa będą prowadzić bohaterkę oswajającą odchodzenie najbliższej przyjaciółki.