literatura sautée

“Wła­ści­wie to już dru­ga książ­ka z krę­gu lite­ra­tu­ry nider­landz­kiej, ude­rza­ją­ca w ton, z któ­re­go wcze­śniej sły­nę­li Austria­cy, Szwe­dzi i Nor­we­go­wie, czy­li w post­ne­oli­be­ral­ną (czy takie sło­wo w ogó­le ist­nie­je?) kry­ty­kę zado­wo­lo­ne­go z sie­bie, syte­go spo­łe­czeń­stwa dobro­by­tu, w któ­rym co krok komuś moc­no sia­da na łeb (…) Grun­berg kom­plet­nie odpu­ścił sobie jakie­kol­wiek tri­ki zna­ne z lite­ra­tu­ry gatun­ko­wej, porzu­cił suspens i oka­le­czył swo­ich boha­te­rów, zabie­ra­jąc im wszel­kie reszt­ki poten­cjal­nej atrak­cyj­no­ści. I chy­ba w ten spo­sób zbli­żył się do perfekcji.“

– Literatura Sautée