„Ariana Harwicz od pierwszych stron nie szczędzi czytelnikowi razów. Główna bohaterka otwarcie i bardzo bezpośrednio dzieli się uczuciami, najmroczniejszymi nawet myślami i żądzami. (…)  Czułość przeplata się tu ohydą, perwersja z paniką. Agata Ostrowska spisała się prześwietnie, by oddać to w języku polskim. Zgiń, kochanie to powieść, która odziera, odbrązawia i odsłania – przede wszystkim kwestie związane ze splotem kobiecości i macierzyństwa z seksualnością i niezależnością. Harwicz pokazuje, jak zagubiona może być kobieta po porodzie, że nie musi automatycznie wyzbywać się wszystkich potrzeb cielesnych ani duchowych. (…) Zgiń, kochanie to niezwykle silna, sugestywna proza. Ekspresywny, wyrazisty język w połączeniu ze brutalną szczerością narracji i zwierzęcą metaforyką tworzą dzieło zapadające w pamięć. Ja sam pogubiłem się nieco w zwierzęcych metaforach, ale za to mocny, momentami wulgarny, język podkreślał przekaz. Ariana Harwicz zdecydowanie wzbogaciła literacką galerię obrazów kobiecości i macierzyństwa.„